De ‘HighCorpotentials’, een netwerk van talenten bij woningcorporaties, stonden voor een bijzondere uitdaging: bouwen aan een duurzaam verdienmodel voor een corporatie, zoals dat in jargon heet. Ik heb grote waardering voor het initiatief dat zij hebben genomen, zowel qua inhoud, vorm als proces. Jonge mensen die met denkkracht en omdenkspirit voor opschudding zorgen. Precies wat je hoopt (en misschien stiekem ver wacht). Niet om fi nale antwoorden te geven, maar een geslaagde poging om uit te nodigen tot anders denken. Voordat ik inga op enkele aspecten van hun model, schets ik kort de context waarbinnen deze HighCorpotentials stonden te popelen om hun bijdrage te leveren.
renda special 2013/1omdenkers gevraagd 23
omdenkers gevraagd
je middelen daarvoor inzet. Voor welke mensen wil je er maatschappe-
lijk zijn? Welke waarde wil je toevoegen als maatschappelijke ontwik-
kelaar, met brede taakopvatting voor een brede doelgroep?
InspIrerend en noodzakelIjk
Binnen deze context zijn de HighCorpotentials aan de slag gegaan. Ze
hebben gedacht in termen van een groeimodel, in plaats van een geslo-
ten opvatting te presenteren. Anderen worden uitgenodigd om mee te
denken. Daarmee is de gekozen vorm consistent met het beoogde
doel. Het initiatief ademt een lenigheid en een openheid naar de
toekomst, die inspirerend en noodzakelijk is voor beweging in de sector.
Inmiddels worden veel alternatieve verdienmodellen ontwikkeld, zoals
de regiecorporatie of Vooruit naar de kerntaak. De vraag is overigens
hoe geloofwaardig het is als idee?n uit de sector zelf komen.
Handvatten voor de toekomst
Het initi?le model van de HighCorpotentials, onder de naam
`CorpoTHT: Corporatie Ten Minste Houdbaar Tot...', biedt handvatten
voor de toekomst. Ik pik er slechts een aantal bouwstenen uit.
Terecht wordt aandacht gevraagd voor wederkerigheid in diverse
samenwerkingsrelaties, zowel met (nieuwe) kernpartners als bewo-
ners. Het bouwen van duurzame relaties vraagt investeren in
vertrouwen en het expliciteren van de reciprociteit van die relaties.
Niemand kan het alleen.
Het feit dat je woningen van een bepaalde kwaliteit neerzet, heeft
op zich al maatschappelijke waarde. Het begrip `onrendabele top'
verdampt hiermee en lijkt de bijna kunstmatige scheiding tussen
maatschappelijke en financi?le opdracht ter discussie te stellen.
De uiteindelijke vorm voor de toekomstige woningcorporatie kan
heel goed meervoudig zijn. Andere vormen van aandeelhouder-
schap worden in het model verkend, met verschillende schalen.
Co?peratieven, huurders, institutionele beleggers. Ik gun ons expe-
rimenten in die richting.
Naast dit artikel, dat een eerste indruk geeft van het resultaat, nodig ik
u uit om kennis te nemen van de zeer levendige en eigentijdse presen-
tatie van de HighCorpotentials. Hoe dan ook: dit smaakt naar meer.
Voel u uitgenodigd om mee te bouwen.
de `HighCorpotentials', een netwerk
van talenten bij woningcorporaties,
stonden voor een bijzondere uitda-
ging: bouwen aan een duurzaam
verdienmodel voor een corporatie,
zoals dat in jargon heet. Ik heb grote
waardering voor het initiatief dat zij
hebben genomen, zowel qua inhoud,
vorm als proces. jonge mensen die
met denkkracht en omdenkspirit voor
opschudding zorgen. precies wat je
hoopt (en misschien stiekem
verwacht). niet om finale antwoorden
te geven, maar een geslaagde poging
om uit te nodigen tot anders denken.
voordat ik inga op enkele aspecten
van hun model, schets ik kort de
context waarbinnen deze HighCorpo-
tentials stonden te popelen om hun
bijdrage te leveren.
tekst jeroen cras
Jeroen Cras is directeur strategie en
beleid bij woningcorporatie WonenBre-
burg. In zijn dagelijkse praktijk houdt hij
zich bezig met onder andere vastgoed-
sturing, prijsbeleid, sociaal beheer en
interne organisatie. Cras is ruim tien
jaar actief in de corporatiesector. Hij is
betrokken bij een aantal netwerken,
waaronder platform Corpovenista, Tien
voor MKBA en Futura.
De corporatiewereld is sterk in beweging. Wat te doen in een tijd
waarin de woningmarkt beweging vraagt, het recente Woonakkoord
daartoe een poging doet en mensen maatschappelijk meer in de knel
komen? Een tijd waarin economie en financi?n de agenda bepalen en
kritische incidenten een wissel trekken op de solidariteit in de sector.
De betaalbaarheid van de verzorgingsstaat staat onder druk en vraagt
om fundamentele herijking, waarin groei en solidariteit bepaald geen
vanzelfsprekendheid (meer) is. Beroep doen op burgerkracht is hierin
legitiem, mist gedoseerd. In die zin zijn we soms doorgeschoten in
professionalisering van maatschappelijke vraagstukken; voor elke
vraag een institutie, die vervolgens de karakteristiek heeft om zichzelf
in stand te houden. Dit geldt ook voor woningcorporaties.
Natuurlijke reflexen op bovenstaande ontwikkelingen zijn strengere
toezichtsnormeringen, stringentere financi?le sturing en het zich terug-
trekken tot een beperkter domein. De vraag is of het (ver)worden tot
beheerorganisaties, afdoende antwoord is op de maatschappelijke
continu?teit.
alternatIef Is gevraagd
Onder het adagium `schaarste genereert creativiteit', is het nu de tijd
om fundamenteel en onconventioneel mogelijkheden van de toekomst
te verkennen. Dit met oog voor de meervoudige maatschappelijke
opgaven. Deze tijd vraagt erom (vermeende) vanzelfsprekendheden
uit het verleden ter discussie te durven stellen en met een alternatief
te komen. De kunst is om dit vanuit eigen kracht en identiteit te doen.
Natuurlijk heb je je te verhouden tot externe omstandigheden die
invloed hebben op investeringsvermogen en bedrijfsvoering. De
essentie blijft voor welke maatschappelijke opgaven je staat en hoe je
Reacties