column34 nr 3 2011 Ingrid de Boer column maatschappelijk regisseur Van origine zijn woningcorporaties opgericht om voor sociale woningbouw te zorgen. De lagere inkomens moesten verzekerd zijn van een woonplek. Door de jaren heen zijn corpora- ties zich steeds meer bezig gaan houden met vastgoedbeheer in de ruimste zin van het woord. De stelling luidt: Corporaties moeten zo veel mogelijk hun vastgoed verkopen en dienstverlener worden. Ons helemaal toeleggen op diensten? Dat is inderdaad een optie, want dan doen we waar we goed in zijn. En dan komt toch die `maar'. Ons vastgoed verkopen is namelijk g??n oplossing voor de vastgelopen woningmarkt, en dat is onze grootste zorg. Woningcorporaties zijn van huis uit goed in het beheren en onderhouden van woningen. Het is een mooi `product' om aan te bieden. Leefbaarheid verbeteren, ook daar zijn we goed in thuis. Buurtbeheer is voor ons dagelijkse kost. We komen letterlijk bij bewoners, onze klan- ten, achter de voordeur en over de vloer wanneer we bezig zijn met onderhoud of renovatie. Onze medewerkers zijn de ogen en oren in de wijk, ze weten precies wat er leeft en speelt, signaleren problemen. Hebben die problemen met wonen te maken, dan proberen we die op te lossen, anders halen we er hulpverlenende partners bij. Dus ja, de pet van dienstverlener past ons wel. En daarvoor hoeven we niet per se de eigenaar van de woning(en) te zijn. Nu nog vertrekken we vanuit ons eigen vastgoed in een bepaalde wijk om daar diensten aan te bieden, en steeds vaker organiseren we ook leefbaarheidsprojecten samen met eigenaren. Ik zie de grotere sociale rol van woningcorporaties er toch wel aankomen, maar dan anders, nog invloedrijker en duurzamer dan nu. We worden steeds meer gangmaker, `maatschappelijk regisseur'. Dynamiek in buurten brengen is geen doel op zich, verbinding wel. We helpen mee aan het vormgeven van de leefomgeving van onze klanten. We kunnen bijvoorbeeld inspelen op veranderende maatschappelijke ontwikkelingen. Neem thuiswerken. Dat vraagt om werk- ruimte, maar de thuiswerker is tijdens (een belangrijk deel van) zijn werkweek ook aangewezen op zijn buurt. Hoe beter de voorzieningen aansluiten op zijn behoeften, hoe leefbaarder hij de buurt beleeft. En dat is dus het toekomstig doel; buurtbeleving vormgeven. Dat kan heel ver gaan: door ergens te gaan wonen, wordt onze klant belanghouder in de buurt. Dat staat los van huur of koop. Klanten kiezen voor een bepaalde wijk, een woning die hen bevalt, de voor- zieningen in de buurt. Dus als wij een goede dienst bieden, het juiste product op de juiste plek tegen de juiste prijs, dan weten we zeker dat we onze klanten goed bedienen. Voorwaarde hiervoor is mijns inziens niet het verkopen van het woningbezit van de woningcor- poraties, maar een grondige hervorming van de woningmarkt. Nu bepaalt de Belastingdienst grotendeels waar je wilt wonen. Door hypotheekrenteaftrek en huurtoeslag is de werkelijke waarde van de woning niet zichtbaar. Waarom zijn we toch zo bang om dat af te schaffen? Dan wordt tenminste duidelijk wat wonen kost en kunnen de klanten zelf bepalen wat ze willen en waar ze willen wonen. En daar bieden wij dan onze diensten aan, eigendomsneutraal. Reageren? Mail naar i.deboer@woonbedrijf.com Ingrid de Boer voert samen met Marc Eggermont de directie over Woonbedrijf. De grootste corporatie van Zuid-Neder- land verhuurt meer dan 31.000 wonin- gen in en om Eindhoven, waaronder 2.600 wooneenheden voor studenten.